«اعتماد، نیمی از درمان است»؛ روایت نخستین متخصص نوزادان دانشگاه علوم پزشکی مشهد
- بازدید: 765
در دنیای پزشکی، گاهی یک جمله میتواند مسیری را برای همیشه تغییر دهد. جملهای که مادر دکتر نصرت لطفی ـ نخستین متخصص نوزادان دانشگاه علوم پزشکی مشهد ـ به او گفت، سرآغاز نیم قرن تلاش برای نجات جان نوزادان شد:«اگر پزشک شوی، شاید بتوانی جان بچههای دیگری را نجات دهی.»
در تاریخ دانشگاه علوم پزشکی مشهد، نام دکتر نصرت لطفی بهعنوان نخستین متخصص نوزادان و یکی از پیشگامان حوزه سلامت نوزادان در کشور ماندگار شده است. او که از دهه ۴۰ خورشیدی فعالیت خود را آغاز کرد، نیم قرن از عمرش را در مسیر نجات جان کودکان سپری کرد؛ مسیری که از یک انگیزه عاطفی در کودکی آغاز شد و به خدمت علمی و انسانی در بالاترین سطح انجامید.
دکتر نصرت لطفی در سال ۱۳۱۷ در بیرجند به دنیا آمد و در سال ۱۳۳۶ وارد دانشگاه پزشکی مشهد شد. اما تجربه تلخ از دست دادن دو برادر در کودکی، جهت زندگی او را بهسوی پزشکی کودکان و نوزادان تغییر داد.
وی برای تکمیل دانش تخصصی خود به انگلستان رفت، اما بازگشت به ایران برایش تصمیمی قطعی بود:وی در گفتگو با وب دا تأکید می کند: هیچگاه قصد نداشتم در خارج بمانم، ایران عشق من است. بازگشتم تا برای مردمم خدمت کنم.
دکتر لطفی از سالهای نخستین فعالیتش، با مشکلاتی همچون زردی، یرقان، دیفتری و مرگومیر بالای نوزادان روبهرو شد. به توصیه استادش، دکتر سامیراد، تمرکز او بر ارتقای خدمات نوزادان قرار گرفت. وی در این مسیر دست به تحقیقات کاربردی زد و روشهایی نو برای درمان زردی نوزادان ابداع کرد.
او سالها ریاست بخش نوزادان دانشگاه را بر عهده داشت و سردبیری فصلنامه تخصصی نوزادان کشور را نیز به عهده گرفت. این فعالیتها در کنار خدمات بالینی، نقش مهمی در ارتقای استانداردهای مراقبت از نوزادان در ایران داشت.
به باور دکتر لطفی، اساس کار پزشکی بر اعتماد استوار است:اگر بیمار به پزشک اعتماد کند، نیمی از راه بهبودی را پیموده است.وی احترام به بیمار را نه یک اصل حرفهای، بلکه یک باور عمیق انسانی میداند.
او در پایان گفت: قدرشناس همدیگر باشیم؛ پزشکان، بیماران و جامعه. این قدردانی چراغ راه ما در تاریکیها خواهد بود.
قدردانی از یک عمر خدمت
دکتر آخوندیان، مدیر گروه نوزادان دانشگاه علوم پزشکی مشهد، درباره استاد خود چنین گفت:دکتر نصرت لطفی از نسل اول متخصصان نوزادان دانشگاه مشهد هستند که در نیم قرن گذشته خدمات بزرگی برای نجات جان نوزادان انجام دادند. این اساتید به ما آموختند که چگونه با بیماران رفتار کنیم؛ زیرا دنیای کودک و نوزاد، دنیایی متفاوت است و خدمت در این عرصه، نیازمند عشق و صبر مضاعف است.