قهرهای طولانی؛ تهدیدی جدی برای روابط خانوادگی
- بازدید: 79
روان‌شناس بالینی و عضو هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی مشهد با هشدار نسبت به پیامدهای منفی قهرهای طولانی در زندگی زناشویی اظهار داشت: زمانی که قهر ابعاد وسیعی از زندگی مشترک مانند وظایف متقابل، اطلاع‌رسانی و تعامل روزمره را دربر گیرد، می‌تواند به شدت به بنیان خانواده آسیب وارد کند.
دکتر الهام طاهری با اشاره به ابعاد روان‌شناختی رفتار قهر کردن در روابط بین‌فردی گفت: قهر به معنای تحمیل خواسته‌ها بر طرف مقابل بدون انتخاب و اختیار است و بازتابی از نارضایتی یا عدم درک متقابل محسوب می‌شود. وی افزود: در برخی مواقع این رفتار ممکن است همسر را وادار به واکنش مطابق میل ما کند، اما این همراهی ناشی از درک واقعی نبوده و در حقیقت نوعی اجبار است که مشکل اصلی را حل نمی‌کند.
به گفته این روان‌شناس بالینی، علت اصلی قهر کردن، ضعف در مهارت‌های جرأت‌مندی و گفت‌وگوی مؤثر است. فردی که فاقد این مهارت‌هاست، برای بیان خواسته یا پیام خود از قهر به‌عنوان روشی منفی استفاده می‌کند. وی افزود: در برخی موارد، این رفتار می‌تواند ریشه در ویژگی‌های شخصیتی داشته باشد؛ به‌گونه‌ای که فرد باور دارد دیگران موظف به برآورده کردن خواسته‌های او هستند.
دکتر طاهری با اشاره به تمایز «حساس بودن» و «احساسی بودن» توضیح داد: افراد حساس مسائل کوچک را بزرگ می‌کنند که نشانه‌ای از کم‌تحملی و آسیب‌پذیری است، در حالی‌که افراد احساسی توانایی بزرگ‌نمایی احساسات مثبت و تجربه عمیق‌تر روابط انسانی را دارند.
وی خاطرنشان کرد: خواسته‌ها باید شفاف و روشن بیان شوند و قواعد گفت‌وگوی سالم جایگزین روش‌های ناکارآمدی همچون قهر، پرخاشگری یا سکوت شود. در این چارچوب، نیازها باید مبنای طراحی راهکارها قرار گیرد و تقویت مثبت در حوزه رفتارهای سازنده صورت گیرد، نه رفتارهای آسیب‌زا مانند قهر کردن.
این عضو هیأت علمی دانشگاه تأکید کرد: اگرچه در زندگی مشترک ممکن است نیاز به فاصله کوتاه‌مدت وجود داشته باشد، اما قهرهای طولانی‌مدت و قطع ارتباط برای ساعات یا روزهای متوالی، آسیب‌های جدی و گاه جبران‌ناپذیر به روابط خانوادگی وارد می‌کند. به گفته وی، نمی‌توان به دلیل قهر، ارتباطات ضروری، وظایف مشترک یا اطلاع‌رسانی‌های روزمره را تعطیل کرد؛ زیرا تمامی ابعاد زندگی مشترک تحت‌تأثیر قرار می‌گیرد.
دکتر طاهری در پایان یادآور شد: خانم‌ها معمولاً به دلیل نیاز بیشتر به توجه و حمایت، ممکن است از قهر به‌عنوان ابزاری برای ابراز این نیاز استفاده کنند، اما این روش هرگز نتیجه پایدار و سازنده‌ای به همراه نخواهد داشت.
